بیماریهای مزمن

اصولا بیماریهایی که افراد در بلند مدت به آنها دچار می شوند بیماریهای مزمن نام دارند و مدت زمان  ابتلا به آن هم معمولا بیشتر از شش ماه است که اگر کمتر از این مدت باشد حاد نامیده می شود.

بیماری مزمن طیف وسیعی از بیماریهاست و بیشتر دستگاههای بدن را درگیر می کند و به این ترتیب منجر به ناتوانی پایدار می گردد که بسته به دانش پزشکی و میزان شدت بیماری گاهی علاج پذیر است و گاهی هم همانند بیماری  دیابت مزمن تا آخر عمر همراه فرد است و می بایست با آن کنار بیاید.

گاهی به دلیل سبک زندگی نادرست و از همه مهمتر عامل آسیب پذیری دیاتز-استرس افراد در معرض اینگونه بیماریهای مزمن قرار می گیرند.

اکثر بیماریهای مزمن روی قلب و عروق و دستگاه گوارش و غدد درون ریز حادث می شوند.

ناگفته نماند که در حین بروز حادثه یا تعارضات درونی و … اولین دستگاهی که واکنش نشان می دهد، دستگاه قلب و عروق است که از آن با عنوان دریافت قلبی-عروقی نام می برند.و بعد از آن دریافت احشایی صورت می گیرد مثل ناراحتی ها گوارشی همچون زخم معده که ناشی  از آسیب دیدن جداره معده می باشد،که  در زمانی اتفاق می افتدکه  فرد تحت استرس روانشناختی قرار داشته است.  وکه  به الطبع آن مشکلات روده ای که درگیر عمل دفع می باشد رخ می دهد . همانطور که می دانیم بخش بزرگی از باکتریها در فلور روده است و مشکلات روده باعث کاهش سروتونین می شود . به طور  کلی چیزی که از اهمیت ویژه ای برخوردار است بحث پیشگیری  است که از طریق سبک زندگی و گاهی اوقات از طریق پایش سوابق خانوادگی میسر می شود. بعد از پیشگیری مسئله درمان خیلی مهم است که طیف مختلفی از درمانها را  داریم.در این راستا به دلیل اینکه بدن به تنهایی حریف اینگونه بیماریها نمی شود،درمان پزشکی فقط کفایت  نمی کند.پس بیمار به حمایت های روانشناختی نیز احتیاج دارد.

علاوه بر این گاهی اوقات بیماران به درمانهای نگهدارنده نیاز دارند، به این معنا که اجازه پیشروی به بیماری را نمی دهند . من باب مثال در دیابت مزمن توسط انسولین دیابت را تحت کنترل قرار می دهند.

گاهی اوقات دیده می شود که  افراد با بیماری مزمن خود همچون سرطان، یک ماهیت مستقل برایش قائل می شوند که علائم را پیش بینی کنند و نیز کمتر درگیر آن شوند.

در کنار درمانهای دارویی، به دلیل درد زیادی که افراد متحمل می شوند، درمانهای تسکینی،همانند یوگا، مداخلات روانشناختی، گروههای خودیار و در نهایت جراحی های خاص وجود دارد.